Wat een week :)

Waaaaaahhh er liep net een Gekko over de muur naar beneden toen ik met mama aan het skypen was en er was niemand hier om t beest weg te halen. Zit nog steeds met mn voeten van de vloer af..
Haha een beestje fobie is echt niet iets dat je hier moet hebben.Misschien kom ik er ooit nog eens vanaf!

Omdat het hier zo heet is heb ik steeds geslapen met 2 ventilators aan, een aan het plafond en de andere boven mn hoofd achter het bed. nu zijn dus mn klieren opgezet en heb een dikke lip door de kou, net maar ff naar de dokter geweet en heb pilletjes gehad en een zalfje, kan er dus weer helemaal tegen :) En mahmoud is echt superlief en zorgt goed voor me!

Afgelopen donderdag waren Mahmoud, zijn moeder en ik uitgenodigd om in het huis van haar broers te komen eten.Dat is pas echt integreren in het Egyptische leven. Ondanks dat ik niet alles kan verstaan had ik het super naar mijn zin en heb mijzelf geen moment verveelt. Toen het tijd was om te eten werden en er twee ronde tafels op de grond geplaats en daar werd al het eten op gezet. De tafels waren laag en om de ene tafel zaten allen mannen op de grond en om de andere tafel alle vrouwen (het blijft egypte he!) Het vlees werd verdeeld en de rest van het eten stond op borden op de tafel. Het was dus gewoon aanvallen en met zn allen van die borden eten...met je handen... lekker viezerikken dus, uitstekend voor mij :) En het echte Egyptische eten is zo lekker!!! Het was echt heel knus en gezellig, we waren denk ik met een man of 25.
Na het eten hebben we nog een hele tijd zitten kletsen en ik vooral met de kleine kindjes gespeeld, ik moest meedoen met allerlei handje klap spelletjes =, maar ik vertond natuurlijk niet waar de liedjes over gingen.
Wat wel grappig was een nichtje van Mahmoud was aan het hoesten toen we buiten zaten en toen vroeg ik "tishrabi mayya" wat betekend "wil je water drinken"en ze begreep het gewoon. Ze zei ja en ze ging naar binnen om wat water te drinken!!!!
Toen we naar huis gingen wilden we een stukje met de oom van Mahmoud meelopen om hem thuis te brengen. normaal gesproken zouden wij direct de tuktuk hebben genomen. De straat daar was niet verlicht en het verkeer rijdt meestal ook zonder licht. mahmoud liep met zijn oom voorop en ik met zijn moeder daarachter.
Zij liep aan de straatkant en ik had haar aan de arm.
Voor ons kwam een tuktuk aangereden en achter ons dacht ik ook een tuktuk te horen, maar dit bleek een motor te zijn. Ik nam Mahmouds moeder wat strakker in de arm en trok haar meer mijn kant op, we liepen al helemaal aan de kant van de weg. ineens hoorde ik een harde knal en voelde zo hoe de mama van Mahmoud uit mn armen werd getrokken. De motor achter ons reed zonder licht en had mama geschept! de jongem op de moten viel en gleed met motor en al nog wat meters verder, hij had dus niet echt zacht gereden. Mahmoud draaide om een schreeuwde mijn naam, hij dacht dat ik degene was die was aangereden, maar gelukkig had ik helemaal niets. Bij zn moeder daarentegen lag bloed op de grond, Mahmoud hield meteen een tuktuk aan en toen hebben we mama naar een prive ziekenhuisje gebracht (echt primitief hier) In haar linker onderbeen zat een gapen gat, kon er zo inkijken. Bij de dokter hield ik haar hand vast, het mens had zo'n pijn. Ze kreeg 4 keer een injectie om het een beetje te verdoven en toen ging de dokter de wond schoon maken met betadine en andere zooi. Ondertussen roerde hij vrolijk met zn vinger in haar been wat natuurlijk vreselijk zeer deed. Ze schreeuwde het uit. toen ging de dokter hechten en ben ik op de gang gaan wachten. Gelukkig was er niets gebroken. als ik haar niet aan de kant had getrokken dan was ze misschien in haar rug geraakt of erger nog dan was ik waarschijnlijk ook geschept. We waren allemaal in shock donderdagavond! Gelukkig gaat het nu redelijk met mama, haar been is flink blauw en doet nog veel zeer, morgen moet ze terug naar de dokter, weet niet of de hechtingn er dan al uit mogen. Als Mahmoud en ik nu buitenlopen kijken we steeds voor en achter ons en bij iedere motor zij we extra alert, zelfs hij loopt niet meer met een gerust hart buiten. Was er flink van onderste boven, vooral omdat je je beseft dat het ook goed jezelf had kunnen overkomen........

Mahmoud heeft vandaag al zijn papieren af kunnen ronden en morgen gaan we naar Cairo en begin maken aan het trouwen! Dat hier nogal wat voeten in aarde en we zullen waarschijnlijk meerdere keren naar Cairo moeten! We hebben dus ook nog geen vaste trouwdatum omdat dit afhangt van hoelang de papierzaken daar op zich laten wachten. Spannend!!!!!
Ik ga nu slapen moet er morgen om 4 uur alweer uit. Kom snel weer met wat updates.

Weltrusten!!!!!